Het het risico dat iedereen me knettergek vindt, maar dat moet dan maar. En ik vind het belangrijk om erover te praten nu er steeds meer aan het licht komt. Wie niet kan tegen narigheid moet maar afhaken nu. Morgen weer over zuinig leven ofzo.

Een jaar of elf geleden begon ik me eigenlijk toevallig te verdiepen in ‘de andere kant’. Er is de wereld waarin we leven, het nieuws, de kranten, de koninklijke familie, onze banen en hypotheken, wat we eten, de medicijnen die we nemen, de grote bedrijven en och, dat lijkt allemaal zo normaal. We denken er amper over na.

Tot ik de Zeitgeist films keek. Bij elkaar zo’n beetje een halve dag aan materiaal en wat er niet deugt. Wat er zich achter de gordijnen afspeelt. Wat we anders kunnen doen. Ik zal niet beweren dat daarin de waarheid wordt verteld, maar het opende mijn ogen om verder te kijken.

Ook kwam ik op het pad van journalist Micha Kat en zijn niet aflatende pogingen om het pedofielennetwerk rond Joris Demmink, een topambtenaar van Justitie aan het licht te brengen. En ik zal zeggen: het is een gruwelijke schok, erachter te komen hoe de lijnen lopen en wat er aan de hand is.

Nadat miljonair en zedendelinquent Jeffrey Epstein in de gevangenis ‘zelfmoord pleegde’ is recentelijk zijn voormalig partner, Ghislaine Maxwell opgepakt. De vader van Ghislaine was voor hij onder verdachte omstandigheden overleed dertig jaar geleden, persmagnaat en onder meer eigenaar van The Sun. Ghislaine zit nu vast op verdenking van kindersmokkel. Zij weet precies wat Epstein uitspookte. Hij had contact met ‘de groten der aarde.’ Bill Gates, Prince Andrew, Bill Clinton, Elon Musk…. Luister naar wat youtuber Amazing Polly over haar en haar familie te zeggen heeft.

En dan onze eigen voormalig koning Beatrix. Kijk haar gezellig met de occulte kunstenares, mevrouw Abramovic hier, in het parool. (de broche op Bea’s jurk geeft te denken voor wie zich enigzsins verdiept hierin). En bekijk dan eens dit bericht, om te zien wat deze ‘kunstenares’ doet. Of dit filmpje van BBc Newsnight. Natuurlijk is ze ook dik met zangeres Lady Gaga, die onlangs Hugo de Jonge bedankte voor 50 miljoen van de Nederlandse belastingbetalers naar het onderzoek naar een Corona vaccin. Ja, die minister met de broer die dik in de vaccinindustrie zit en op zijn beurt weer warme banden onderhoudt met Bill Gates, de man die uw pc nog niet virusvrij kan houden. Toch toevallig dat hij opeens op die positie terecht kwam.

En nu zijn er weer 30.000 verdachten in een zaak in Duitsland. Hier een lijst met verdachten in Nederland, tot in de hoogste regionen. Het angstaanjagende bericht dat er tientallen zwangere of net bevallen vrouwen verdwenen uit Nederlandse AZc’s. En kijk wie we hier hebben: onze eigen Mark Rutte met zedendelinquent Jan Wolter Wabeke. Net iets meer dan gewoon kennissen. Laten we Paul de Leeuw niet vergeten, hier zeer onpasselijk gedrag vertonend met een kindje, en dat is dan nog als er een camera bij staat. Een uitzending van Argos over ritueel misbruik.

Onlangs zond de Turkse televisie een stuk uit over adrenochrome, een stof die kindjes aanmaken als er zulke vreselijke dingen met ze gebeuren. De kindjes worden zwart rond de ogen. Panda’s, noemen ze ze. Deze stof wordt gebruikt als ‘medicijn’ voor mensen. Het fragment is het waard om te bekijken. Claudia de Breij, de op de NPO het regeringsbeleid uitdragende oppermuts noemde zich in haar twitterbio ‘professioneel pandaknuffelaar’. Ik noem het maar even, ’t is vast toeval.

Deze video wil ik graag delen. Ook leuk voor mijn christelijke lezers. (echt).

Hierin wordt in het kort uitgelegd hoe en wat.

Ik realiseer me, het zijn vreselijke dingen die het voorstellingsvermogen te boven gaan. Ik weet dat er ook dingen beweerd worden, die niet waar zijn. Dat gebeurt overal en zelfs in het vrije westen met onafhankelijke media. Toch denk ik dat er inmiddels zo veel bekend is en steeds meer bekend wordt dat we als mensen op deze wereld onze ogen niet moeten sluiten. Alleen dan kan er een einde worden gemaakt aan dit alles. Of in elk geval kunnen we het inperken.

Toen ik er voor het eerst mee in aanraking kwam vond ik het lastig om te geloven, maar niet onwaarschijnlijk. Als je met een open geest de dingen onderzoekt, verandert je wereldbeeld 180 graden in een paar dagen. Je hoeft niet alles te geloven wat hier gezegd wordt, net zoals dat je ales moet geloven wat de NOS en NPO tegen je zeggen. Maar de informatie is er. De foto’s zijn er. De samenwerkingsverbanden zijn zichtbaar. Het staat in de kranten, op linkedin, op websites van bedrijven en van enkele dappere journalisten en onderzoekers. Het is een gigantische beerput die langzaam open gaat.

Nogmaals, ik vind het prima als je me nu ontvolgt of knettergek vindt. De commentaren staat volgens mij open voor iedereen om te reageren.
Maar doe je eigen onderzoek naar de wereld waarin je leeft en wat je voor waar aanneemt. Ik ben een piepklein stemmetje in een gigantische kakofonie, maar ik hoop toch wat los te maken. Hoe meer dit aan het licht komt, hoe beter. Nu er weer een zaak is met 30.000 verdachten, net over de grens denk ik dat we niet meer kunnen ontkennen hoezeer ze zich onder ons bevinden. Ze werken op onze kinderdagverblijven en beslissen over ons dagelijks leven en bevinden zich op de meest hooggeplaatste posities. Kijk uit wie je wegzet als gevaarlijke oranje idioot en naar wie je zwaait in haar gouden koets.

Zo. Dan ga ik nu weer fijn cupcakes bakken met de kinderen en mijn huis netjes maken zodat we vanmiddag als het droog is, lekker naar buiten kunnen. Mijn eigen tuin cultiveren dus 😉

Ik las vanmorgen een prachtig stuk op The School of Life, over Voltaire. En het raakte me.

What did Voltaire mean with his gardening advice? That we must keep a good distance between ourselves and the world, because taking too close an interest in politics or public opinion is a fast route to aggravation and danger.

We should know well enough at this point that humans are troublesome and will never achieve – at a state level – anything like the degree of logic and goodness we would wish for. We should never tie our personal moods to the condition of a whole nation or people in general; or we would need to weep continuously. We need to live in our own small plots, not the heads of strangers.

Lastig. Als mijn gezin bestond uit de man en mij, las ik geen nieuws. Maar nu ik kinderen heb, heb ik af en toe het idee enigszins op de hoogte te moeten blijven om een tegengeluid te geven tegen de politiek correcte onzin die ze op school horen. Ik wil niet dat hun breintjes worden vergiftigd met regenboogkleurige onzin, of de ‘weg met ons’ mentaliteit die veel mensen in het westen lijken te hebben.

Anderzijds: is het belangrijk? Levert dat iets op? Geeft het me niet vooral frustratie en houdt het me niet vooral weg bij de goede dingen in mijn eigen leven? Is eenvoudig leven en ons met onze eigen zaken bemoeien, niet veel constructiever als het gaat om het leven van een goed leven?

Tijden veranderen. Constant. We houden het niet tegen.

We kunnen ons beter bezig houden met het cultiveren van onze eigen akker. Onze eigen tuin. Met onze eigen geest. Met goede dingen. Want wat we zoeken, bereiken we nooit op nationaal niveau. Of in de hele mensheid. We kunnen alleen ons eigen leven cultiveren.

At the same time, because our minds are haunted and prey to anxiety and despair, we need to keep ourselves busy. We need a project. It shouldn’t be too large or dependent on many. The project should send us to sleep every night weary but satisfied.

It could be bringing up a child, writing a book, looking after a house, running a small shop or managing a little business. Or, of course, tending to a few acres. Note Voltaire’s geographical modesty. We should give up on trying to cultivate the whole of humanity, we should give up on things at a national or international scale. Take just a few acres and make those your focus. Take a small orchard and grow lemons and apricots. Take some beds and grow asparagus and carrots. Stop worrying yourself with humanity if you ever want peace of mind again.

Hoe graag ik dingen anders zou zien, ik kan weinig doen aan wat zich nu voltrekt. Wat zich altijd al heeft voltrokken.

Heeft het zin om dat te proberen? Nee.

We moeten ons geluk in het leven niet laten afhangen van de situatie in de wereld, of zelfs die in ons land. Of van de staat der mensheid. Anders huilden we heel de dag.

Maar wat dan? De tijden zijn anders. We kunnen ons toch ook niet als makke schapen laten vertellen dat we alleen nog mogen reizen als we ons vol laten spuiten met gif van Bill Gates? We kunnen toch niet aanzien hoe de geschiedenis wordt herschreven en men onze oude Europese cultuur probeert uit te wissen?

Daar weet ik geen antwoord op. Dit is van alle tijden.

Stop worrying yourself with humanity if you ever want peace of mind again.

En toch denk ik dit de sleutel is tot het goede leven dat we ironisch genoeg denken te krijgen als iedereen maar hetzelfde vond als wij 😉 Dat geldt voor alle mensen.

We melancholics know that humans – ourselves foremost among them – are beyond redemption. We melancholics have given up on dreams of complete purity and unblemished happiness.

We know that this world is, for the most part, hellish and heartbreakingly vicious. We know that our minds are full of demons that will not leave us alone for long. Nevertheless, we are committed to not slipping into despondency.

We remain deeply interested in kindness, in friendship, in art, in family life – and in spending some very quiet local afternoons gardening. The melancholic position is ultimately the only sensible one for a broken human. It’s where one gets to, after one has been hopeful, after one has tried love, after one has been tempted by fame, after one has despaired, after one’s gone mad, after one’s considered ending it – and after one’s decided conclusively to keep going. It captures the best possible attitude to pain – and the wisest orientation of a weary mind towards what remains hopeful and good.

Ja, ik ben een melancholisch persoon. Het is altijd oppassen dat ik niet wegglijd in een moeras van weltschmerz en melancholie.

Maar: ik heb maar te accepteren dat de geschiedenis zich niet voltrekt zoals ik wil en dat de wereld een prachtige, maar gruwelijke plek is. Waar mensen constant de macht over anderen willen hebben, waar mensen liegen, bedriegen, backstabben, poten onder stoelen vandaan zagen en vileine plannen maken om nog meer controle te krijgen over anderen. Ik moet mijn leven leven in de wetenschap dat we niet gered kunnen worden en dan ben ik vrij te doen wat ik wil.

Wie heeft er macht over je als je besluit je eigen tuin te cultiveren? Door te zeggen tegen de hele wereld: zoek het maar uit zonder mij en veel succes wat dat lukt jullie toch niet.

Wie heeft er macht over je, over je geest- als je brood bakt, je motoren repareert, in de tuin werkt, vogels observeert, een boswandeling maakt, de vloer veegt, mooie muziek luistert, soep kookt, met je kinderen aan tafel tekeningen maakt, mediteert…

Precies. Helemaal niemand. En dat is de vrijheid die we zoeken.